Warme afsluiting van Ethiopie
Toegevoegd: 5 april 2006
Addis Ababa, 21 tot en met 30 maart 2006
Veilig aangekomen in Addis, nemen we een kamer in het Wutma hotel. Tijdens de vermoeiende busreis is er onenigheid ontstaan tussen ons en Cees Jan en Else. Zonder nog een woord tegen elkaar te zeggen, trekken we ons terug in onze kamers. Het is duidelijk dat we weer onze eigen weg gaan en weer in ons eigen tempo. Laat ik zeggen dat we te verschillend waren en er iets teveel gezegd is, om nog samen verder te kunnen en willen reizen.
Naast hier en daar een uitstapje naar het Nationaal Museum (waar 'Lucy' te zien is, de restanten van een volwassen vrouw, ongeveer 3 miljoen jaar oud), de Saint George Cathedral (waar schilderingen van de bekende Ethiopische kunstenaar Telke Afewerk te zien zijn) en het Lion House (waa nakomelingen van de leeuwen van keizer Haile Selassie in hokjes worden gehouden), steken we vooral tijd in onze vriendschap met Getachew. Sinds Getachew's examens achter hem liggen, is hij heel ontspannen enpraten we uren terwijl we een overheerlijke sprees (fruit juice) drinken op een terras en het straatleven van Addis bekijken. Of we zitten aan een overheerlijke enjerra schotel met 'fasting food' (speciale vegetarische gerechten tijdens vastentijd) in ons inmiddels favoriete restaurant 'Addis Ababa'. Het restaurant is gevestigd in een oud huis, waar ooit een van keizer Haile Selassie's belangrijkste raadgevers woonde. Alle 9 kamers zijn traditioneel ingericht met enjerramanden als tafels en krukjes er omheen. De gigantische kroonluchter, gemaakt van wierookbranders, hangt imponerend in het midden van de eerste kamer. Het zit er altijd vol met Ethiopiers met hier en daar een toerist, die ook de weg gevonden heeft naar dit toch wel afgelegen huis.
Getachew heeft op zondagmiddag een afspraak geregeld met de familie waar onze vriend Edwin het grootste gedeelte van zijn tijd n Ethiopie heeft doorgebracht. Als we de steeg inlopen, komen net twee buurmeisjes naar buiten. Bij het zien van Marnix, horen we ze hoopvol zeggen: 'Eddy?'. Mevrouw Askale is alleen thuis. Nou ja, alleen ..... De woonkamer zit vol met familieleden, buren en kennissen. Maar meneer Alemayu is er niet. Mevrouw Askale geeft ons dikke zoenen en Getachew een flinke uitbrander. Ze had blijkbaar toch niet begrepen dat we die middg langs zouden komen. In alle haast wordt wat eten klaargemaakt. We kunnen natuurlijk niet gaan voordat we gegeten hebben. Via Getachew, die voor ons tolkt, brengen we de groeten over van 'Eddy' en vertellen we over onze ontmoeting met de dochters van mevrouw Askale in Nederland (Yewebdi en Ethiopia). Als ze achter het koffietafeltje zit, geven we haar een foto van ons met 'Eddy', ooit op het strand van Hoek van Holland genomen. Ze geeft er een dikke zoen op en stopt hem stralend in de lijst, waar de trouwfoto van Ethiopia inzit. Bij het afscheid zegt ze dat ze wil dat we nog een keer terugkomen. En dat doen we natuurlijk. Wie wil er nou niet nog een avond doorbrengen bij deze hartelijke familie?
Op de laatste avond dat we in Addis zijn, staan we weer op de stoep. Mener Alemayu is er nu ook. Hij omhelsd ons alsof we zijn lang verloren kinderen zijn. Op tafel verschijnt een gigantische hoeveelheid gerechtjes. We eten en eten, maar krijgen al dit lekkers nooit allemaal op. We kletsen, lachen, spelen met de achterkeinkinderen, maken foto's en rollen tonnetje rond in meneer Alemayu's auto. Keurig worden we voor het Wutma hotel afgezet. Wat een geluk dat we deze kant van Ethiopie ook nog te zien hebben gekregen!
