Rondhangen in slaperig Khon Kaen
Toegevoegd: 10 januari 2007
Khon Kaen, 20 tot en met 24 december 2006
Rond een uur of negen in de ochtend zijn we op het busstation. Tien minuten later vertrekt de bus naar Chantabouri, waar we moeten overstappen. In Chantabouri moeten we anderhalf uur wachten voordat de bus naar Khorat vertrekt, waar we rond kwart voor zes in de avond aankomen. Bij het eerste beste loket waarboven 'Khon Kaen' staat kopen we een kaartje. Een duur kaartje weliswaar, maar de bus vertrekt over vijf minuten.
Marnix rent nog even naar het toilet en een minuut voor vertrek, stappen we de bus in. We krijgen bijna een cultuurschok. Vandaar dat het kaartje zo duur was; we zitten in een VIP bus, met leren zetels twee keer zo breed als een normale stoel. De stoelen kunnen bijna horizontaal plat en we hebben zelfs beensteunen. Een groot scherm vertoont Hollywoodfilms. Met deze luxe komt helaas ook een ijskoud staande airco. De Thai vinden het blijkbaar ook erg koud en de dekens liggen alvast klaar op de stoelen. Het is de meest comfortabele rit van drie uur die ik ooit in mijn leven gemaakt heb.
We zijn dan ook niet erg moe als we om kwart over acht 's avonds in Khon Kaen uitstappen. De guesthouses liggen allemaal op loopafstand. We kiezen 'First Choice' uit, volgens de LP 'een backpackershotel in wording'. Het is een prima guesthouse, maar er is geen backpacker te zien. In heel Khon Kaen is geen backpacker te zien. Zo nu en dan komt een verdwaalde backpacker langs om een visum voor Laos te regelen bij het consulaat in dit stadje. En dat is voor ons ook de reden om Khon Kaen aan te doen.
Paradijs voor oude mannen
Met de stad is niets mis. Er is niets bijzonders te doen, niets bijzonders te zien, alhoewel... Een ding valt op in Khon Kaen: het hoge gehalte aan bejaarde blanke mannen met een mooi, jong Thais meisje aan hun arm. Zoals ik al zei is 'First Choice' helemaal geen backpackersguesthouse, maar eerder een hangplek voor deze bejaarde mannen. De Britse eigenaar van het guesthouse, David, legt ons het verhaal uit. Pattaya is de plek in Thailand waar een oude, blanke man naar toe gaat als hij op zoek is naar een jong Thais meisje. Al die meiden in Pattaya komen uit de buurt van Khon Kaen, Thailands armste provincie. Zodra het meisje een oude man aan de haak heeft geslagen, proberen ze de man over te halen om een huis te kopen in hun geboortedorp. Veel mannen trappen erin en zitten weg te teren in een Thais plattelandsdorp, maar wel met een mooi jong ding aan hun zij. Zo nu en dan wordt het dorpsleven hun teveel en vluchten ze voor een paar dagen naar Khon Kaen, in de hoop een normaal gesprek te kunnen voeren met iemand. 'First Choice' is hun toevluchtsoord geworden. We ontmoeten een aantal van deze in en in trieste mannen, die zichzelf helemaal niet triest vinden overigens. Nee, stuk voor stuk vertellen ze verhalen over vrienden die leeggeklopt zijn door hun mooie Thaise vriendinnetje, maar hun relatie is echt serieus. In het paradijs voor oude mannen wordt veel gedroomd.
Knoop doorgehakt
Het is bijna Kerst. De tweede Kerst die we niet thuis met familie en vrienden vieren. Steeds vaker hebben we het over 'straks als we naar huis gaan'. Nog steeds spreken we het niet uit, maar we weten van elkaar dat het in ieder zijn gedachten speelt. Heel voorzichtig, tijdens ons verblijf in het slaperig Khon Kaen, brengen we het onderwerp naar boven: 'Eerder naar huis gaan'. Het is een vreemde gewaarwording. De keus om op reis te gaan is een moeilijke keus geweest om te maken, maar de beslissing om eerder naar huis te gaan, terwijl het geld nog niet op is, is nog veel moeilijker om te maken. Deze reis was onze grote droom en die hebben we geleefd en beleefd. Ik had nooit gedacht dat ik moe zou kunnen worden van reizen, maar het is nu realiteit: we zijn moe. Het is genoeg geweest. We zitten vol. En dus, met pijn en moeite nemen we het besluit: we gaan eerder naar huis.
De dag voor Kerst
In Thailand wordt Kerst niet gevierd, alhoewel de Thai dol zijn op kerstversieringen en kunstkerstbomen. Op zondag voor Kerst zoeken we een kerk op in Khon Kaen. In de 'Church of Khon Kaen' is een heuse Kerstdienst aan de gang. Op een podium voor in de kerk, zingt een koor in toga's kerstliederen. De kerk is versierd met kunstkerstbomen, heel veel kerstlampjes en slingers. We begrijpen zoals gewoonlijk niets van de dienst, die helaas in Thai is. Op de woorden 'Jesu' en 'Christmas' hebben we geen flauw idee waar de dominee het over heeft. Het maakt niet uit. Als op het einde van de dienst 'Komt laten we aanbidden' wordt gezongen in het Thai, heb ik toch een beetje het gevoel dat ik Kerst gevierd heb.
