Op weg naar de Laotiaanse grens

Toegevoegd: 10 januari 2007

Nong Khai, 25 december 2006

Met het visum van Laos op zak, willen we zo snel mogelijk de grens over. We halen op eerste Kerstdag ons visum op en stappen 's middags op de trein naar Nong Khai. In Nong Khai kunnen we de Mekong, de natuurlijke grens, oversteken naar Laos.

We slapen een nacht in het gezellige Ruan Thai guesthouse in Nong Khai. De stad is sfeervol, maar we hebben er geen belangstelling voor. We willen in Vientiane, de hoofdstad van Laos, een visum voor Thailand aanvragen en oudjaar vieren in Luang Prabang. Vandaar onze haast.

De volgende dag zet een gezellige tuk tuk chauffeur (ze bestaan echt!) ons af bij de Friendship Bridge. Een busje brengt ons naar de andere kant van de brug. Op de ene helft van de brug wappert de Thaise vlag. Op de andere de Laotiaanse. In het midden van de rivier steek je de grens over. De Laotiaanse douane heet ons vriendelijk welkom in Laos, Tien meter verderop moeten we 'inkomende-toeristen-belasting' betalen van 10 Baht (ongeveer 20 eurocent) per persoon. Het zal wel een broertje zijn van de 'vliegveldbelasting'.

Dan merken we pas hoe makkelijk Thailand wel niet is. We worden direct aangesproken door een meisje die wel een tuktuk voor ons kan regelen naar Vientiane voor 250 Baht (ongeveer 5 euro). Het lijkt ons een beetje aan de prijzige kant, dus we lopen even verder en komen dan natuurlijk op het echte busstation. Ook daar moeten we flink onderhandelen over de prijs. Het wordt uiteindelijk 100 Baht voor ons samen. In Vientiane worden we midden in de stad, bij het plein dat ze Nam Phu noemen, afgezet. We zijn in Laos!