Glorious Jesus Beauty Saloon

Toegevoegd: 3 januari 2006

Bolgatanga, 27 en 28 december 2005

Via Tiébélé gaan we de grens over naar Ghana. De grensovergang bij Yelewondo wordt niet vaak door toeristen gebruikt. De Burkinabeze douanier zucht dan ook eens heel erg diep en mompelt iets van 'beaucoup de travaille'. Hij komt vermoeid uit zijn ligstretcher en sjokt naar het kantoortje. Hij zet wat nieuwe lijntjes en vindt het dan wel weer genoeg geweest voor vandaag en roept een andere medewerker, die vervolgens onze gegevens in mag vullen. Deze man bladert door onze paspoorten en leest alles zorgvuldig en neemt dan de gegevens tergend langzaam over. Ik moet de neiging onderdrukken het boek niet uit zijn handen te rukken en het zelf maar te doen. De douanier aan de Ghanese kant is een stuk slimmer; hij geeft ons zelf de formuliertjes om in te vullen. Weer 2 stempeltjes erbij in het paspoort en we zijn in Ghana. Binnen 2 uur zijn we in Bolgatanga aangekomen, waar we 2 dagen zullen blijven. De namen van de winkels klinken wel erg protserig. Om er maar een paar te noemen: Only Jesus Chemical Goods', 'Glorious Jesus Beauty Saloon', of mijn favoriet: 'Only God can judge Fashion Spot'. In onze hotelkamer gieren we het uit!

Bolgatanga is verder nauwelijks de moeite waard om te stoppen. Ook hier hangt een beetje beklemmende sfeer. Na 1 dag, hebben we al 5 mensen achter ons aan lopen die allemaal 'vrienden' met ons willen worden. Iets wat we niet zo zijn tegengekomen in de Franstalige landen, lijkt in Ghana meer te leven: de wens om naar het 'paradijs' Europa te gaan. Een jongens wrijft ons even fijntjes onder de neus dat wij (Europeanen) het toch wel heel erg goed hebben en hoe zielig hun (Ghanezen) wel niet zijn. Dan praat hij toch net met de verkeerde! Ik probeer hem uit te leggen hoe moeilijk vluchtelingen en immigranten het hebben in bijvoorbeeld Nederland, maar het lijkt tegen dovenmansoren gericht gezien het ongeloof in zijn ogen.

De enige reden dat we 1 dag langer blijven is dat we geld willen wisselen van CFA (Malinees, Burkinabees en Nigers geld) naar Cedis (Ghanees geld). Aangezien de banken op derde Kerstdag nog steeds dicht zijn (Kerstperiode wordt hier erg ruim opgevat), moeten we op de zwarte markt wisselen. Normaal gesproken ben ik daar niet zo dol op, maar het gaat heel erg relaxed en tot op de cent nauwkeurig krijgen we onze cedis. Het is een gigantische stapel briefjes, maar niks waard. Het grootste briefje is 20.000 cedis en 2 euro waard. Je loopt al gauw met 300.000 cedis over straat. En dan zijn moneybelts opeens niet meer zo handig, als je er tenminste niet uit wilt zien als een 5 maanden zwangere vrouw. We moeten ook even wennen aan de prijzen, in plaats van 5.000 CFA voor een kamer, vragen ze hier 80.000 cedis!

Nog iets dat ons opvalt: het Engelse accent. We kunnen het maar met moeite verstaan. Three thousand wordt hier uitgesproken als: Thrai tehoasend.