Toegevoegd: 17 juni 2006
Udaipur, 2 tot en met 5 juni 2006
Het wordt even oncomfortabel, maar we willen in een keer naar Udaipur. Om 4.30 uur in de ochtend vertrekken we uit Diu naar Veraval. We krijgen een lift van een medewerker van het guesthouse. In Veraval pakken we om 10.15 uur de trein naar Ahmadebad en vier uur later de nachttrein naar Udaipur.
Ik ben nieuwsgierig naar Rajasthan. Veel reizigers vertellen horrorverhalen over de meest toeristische staat van India, anderen zijn er just helemaal weg van. Volgens de LP moet het de meest romatnische stad zijn van India. Dus vol verwachting stappen we 's ochtends vroeg de trein uit. Laat maar komen. Een vriendelijke rikshaw chauffeur, ja echt, die bestaan ook, rijdt ons naar het Kumbha Palace hotel. Volgens hem hebben we de beste keuze gemaakt. Het hotel zit in een rustige zijsteeg van het drukke en toeristische Palace Road, en leunt als het ware tegen de muur van het stadspaleis aan.
We slapen eerst even een paar uurtjes bij en stappen beter uitgerust net na de middag het hotel uit. Zonder echt een doel te hebben, wandelen we de Palace road af, als we opeens voor de ingang staan van het stadspaleis. Mijn mond zakt open. Wat een impossant, overweldigend paleis! We willen direct naar binnen en kopen een ticket voor 50 rupees per persoon en 200 rupees voor de camera. Ruim twee uur wandelen we door gallerijen met mooie pagoda's, kijken vanuit de prachtige raamnissen over het meer en de stad, zitten even in de binnentuin, bekijken de pracht en praal van de prinsessenkamers en bewonderen de gigantische kroonluchters. Ik kan de luidruchtige Indische toeristen makkelijk wegdenken en in plaats daarvan prinsessen in weelderige sari's door de gangen zien schrijden. Ik ga er zelf bijna van schrijden! De Maharaja Udai Singh II is begonnen met de bouw van zijn stulpje in 1600. In de eeuwen erna zijn er steeds vertrekken bijgebouwd, tot het grootse paleis wat het nu is. In het surrealistische restaurant Savage Garden verwerken we de opgedane indrukken.
Even een vraagje: wel eens in het Fata Morgana in de Efteling geweest? Nou, Udaipur is de Efteling in het echt. De stad is een levend geworden sprookje met vrouwen in knalrode met gouddraad bewerkte sari's, rinkelend van de glitterarmbanden en enkelbanden, met beschilderde olifanten die door de straat lopen, met sadhu's (heilige mannen) in hun vuile oranje doeken en wit beschilderde gezichten, met het stadspaleis en het paleis in het meer en met de ghats (trappen die tot in het water lopen, waar mensen zich wassen), waar in de vroege ochtend vrouwen de was doen. Het is een grote explosie van kleuren. Smalle straten worden door prachtige poorten met elkaar verbonden. Vanaf veel punten in de stad is de indrukwekkende Jagdishtempel uit 1651 te zien. Het India waar we op gehoopd hadden, vinden we eindelijk terug in Udaipur.
|