Eerst koffie

Toegevoegd: 21 februari 2006

Bobo Dioulasso, 2 februari 2006

Bobo is een vriendelijk uitziend stadje door de mooie lanen met kapokbomen. Rond de grote markt en de moskee, gebouwd in Sahelstijl, hangen veel gidsen, de gebruikelijke tourist leeches en lastige verkopers rond, maar voor de rest is Bobo net zo relaxed als de rest van Burkina Faso. Twee Nederlandse meisjes, Kris en Sanne, zijn de vorige dag aangekomen. Sanne voelt zich niet lekker en denkt aan malaria. Er is 1 probleem, ze is heel bang voor ziekenhuizen en injectienaalden. We bieden aan om mee te gaan. Het eerste plan is om naar een apotheek te gaan, waar ze een lab hebben, maar helaas kunnen we daar alleen in de ochtenduren terecht. Dan toch maar naar het ziekenhuis.

Het ziekenhuis is groot, heel groot en we lopen een beetje verdwaasd rond. Geen idee waar we moeten zijn. Als we uiteindelijk een verwijsbriefje hebben bemachtigd, moeten we een eind lopen naar een andere afdeling. Het is rond lunchtijd en er is niemand te zien. Eten is belangrijker dan genezen hier. Als Sanne bijna flauw valt, gaat Marnix snel op zoek naar een dokter. We zijn al een uur binnen en eindelijk neemt iemand de moeite om de test uit te voeren. Sanne is zo bang, dat terwijl we op de uitslag van de test wachten, ze weer bijna flauw valt. Het personeel, de lunchpauze is kennelijk over, raakt in paniek als ze op de grond gaat liggen. Ze dirigeren ons naar beneden, waar een vergane brancard in de hal staat. Daar wachten we nog 5 minuten en dan is de uitslag daar: geen malaria. Maar wat dan wel? We gaan weer een briefje halen, dit keer voor een gesprek met een dokter.

Natuurlijk moeten we weer aan de andere kant van het terrein zijn. De dokter kan ons nog niet helpen. Hij is moe en heeft eerst een kop koffie nodig. We schieten allemaal in de lach. Het was vast een hele grote kop koffie, want na een half uur kunnen we pas terecht. Het blijft totaal onduidelijk wat Sanne heeft. Calciumtekort denkt de dokter, maar daar hebben wij allemaal nog nooit van gehoord. Hij geeft een recept mee, voor wat later tranquilizers blijken te zijn. Dat Sanne bang is voor ziekenhuizen heeft de dokter dus wel opgemerkt!

(Sanne is uit zichzelf weer opgeknapt, maken jullie je geen zorgen!)