Bidden voor een veilige reis

Toegevoegd: 21 januari 2006

Accra, 17 januari 2006

Onze tro tro stroomt langzaam vol. Opeens stapt er een man in die 'Hallelujah, praise the Lord!' roept en begint te bidden. Iedereen zegt hardop 'amen' als het gebed klaar is en automatisch ontsnapt het mij ook. Het brengt de dominee van zijn stuk. Hij heeft even tijd nodig om de draad van zijn verhaal weer op te pikken. Als de chauffeur de motor aanzet, een teken dat we kunnen vertrekken, rond de man zijn preek af en stapt weer uit.

We zijn halvewege als er een vrouw opstaat. 'Hallelujah, praise the Lord!' roept ze. De hele tro tro veert op en roept 'Hallelujah' terug. De enige die denken 'Nee, he...' zijn wij. Ze begint voor een half uur lang een verhaal over dokters, ziekenhuizen, rekeningen van 2 miljoen cedis en diabetes. We vangen ook de woorden China en India op. Net als ik me ernstig begin af te vragen wat dit nou weer voor een vreemde preek is, rommelt ze in haar koffer en diept er een Indiaas potje met pilletjes uit. Aha, het was dus geen preek, maar een verkoopverhaal. Volgens de vrouw is het pilletje een wondermiddel. Slik het elke dag en je hartaandoening, menstruatiepijn, hernia, diabetes en migraine verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het moet 50.000 cedis kosten. Tot mijn verbazing trekken een aantal passagiers hun portemonnee en lappen de flappen. Ze duikt weer in haar koffer en haalt er een zakje uit met kennelijk dezelfde pillen. Voor 10.000 cedis gaan ze als warme broodjes over de toonbank. Tot slot heeft ze nog een verhaal over gezonde witte sterke tanden en haalt ananastandpasta tevoorschijn. Iedereen, behalve wij, schaft een of meerdere tubes aan. Verbijsterd zit ik dit te bekijken. Hebben Ghanezen geld teveel of zo? Dat ze hierin trappen! Dan herinnert Marnix zich een oude marketingregel, die hier bevestigd wordt. Als mensen het goed krijgen, worden ze heel gevoelig voor reclame.Dat heeft de vrouw in ieder geval goed begrepen.