AMA in spè

Toegevoegd: 22 februari 2006

Koutiala/Mopti, 8 februari 2006

Om 9.00 uur zitten we in het minibusje, dat volgens iedereen rechtsstreeks naar Mopti gaat. Twee uur later zitten we er nog. Als enige passagiers voor alle duidelijkheid. Dat kan nog een lange, zeer lange dag worden. Opeens zien we een andere Toubabu (blanke) lopen. Ze wordt achtervolgd door een jongen, die haar steeds stopt en dan enthousiast naar ons wijst. Op een gegeven moment komt ze lachend naar ons toe en schud ons de hand. 'Jullie zijn mijn vrienden volgens deze meneer. Hij zegt steeds dat ik hierheen moet'. De jongen lijkt er tereden mee en laat haar gaan.

Dan worden we afgeleid door een jongen, die uit het niets voor onze neus staat. Ik schat hem niet ouder dan 14 jaar. Hij vraagt waar de bus naar toe gaat. Meer dan een plastic tasje met een t-shirt en een broek heeft hij niet bij zich. Hij komt uit Niamey, Niger, vertelt hij en wil naar Gao in noord Mali. 'Dan kun je met deze bus mee en overstappen in Mopti'. 'Kun je vanuit Gao naar Algerije of Libie komen?' vraagt hij dan. 'Volgens mij is hij aan het vluchten' fluister Mar snel. We vragen door en uiteindelijk komt het hoge woord eruit. Hij wil naar Europa, want hij heeft een vriend in Amerika wonen. Als we hem vertellen dat Amerika niet in Europa ligt kijkt hij ons ongelovig aan. Waarom hij weg wil uit Niger, vraag ik. 'Ik heb geen probleem daar, maar er zijn zoveel oorlogen in de buurlanden en Mali is ook niet goed' antwoord hij. Ik moet gissen naar de ware reden, maar vermoed dat hoop op een betere toekomst meer in de buurt komt dan angst voor een oorlog. Of, en dat is ook heel goed mogelijk, is hij door zijn familie gestuurd om het in het Westen te gaan maken. We drukken hem op het hart om vooral voorzichtig te zijn en vertellen wat we weten over de praktijken van mensensmokkelaars. Kortom, we vertellen eigenlijk niets wat hij graag wil horen. Hij luistert aandachtig, maar het verandert niets aan de hoop en vastberadendheid die van zijn gezicht afstraalt. Ik zou er graag iets mooiers van willen maken, maar weet dat deze AMA in spè, als hij het al haalt, geen schijn van kans maakt met ons huidige Europese beleid. Dat neemt niet weg dat ik hoop dat hij vindt wat hij zoekt, dat ik het hem vanuit het diepst van mijn hart gun. Plots wordt onze portier dichtgeslagen. We gaan. Ik kan hem nog net een hand geven door het open raam en veel geluk wensen. Hij vond de prijs van de ticket blijkbaar te duur en wacht op goedkoper transport naar Gao.